Rijke biodiversiteit, met belangrijke soorten zoals bevers, lynxen, wolven, otters, enz., die gedijen en zich vrij bewegen in grote, goed verbonden natuurgebieden. Dát is het ideaalbeeld waarnaar we streven. Maar om dat te bereiken hebben we nog heel wat werk voor de boeg.
Onder de verschillende methoden om de natuur te behouden en herstellen, springt er één innovatieve benadering uit: rewilding. Rewilding is het proces van het opnieuw opbouwen van een natuurlijk gebied na verstoring door de mens. Om dat te bereiken, wordt er gefocust op het creëren van beschermde gebieden en ecologische connectiviteit, het herstellen van natuurlijke processen en het beperken van menselijke interventie.
Op 19 oktober 2023 organiseert WWF het eerste BeWild-evenement als onderdeel van het Festival International Nature in Namen. Voor deze gelegenheid willen we de spelers rond dit fenomeen samenbrengen. Kan je er niet bij zijn? Dan lees je hier de belangrijkste punten.
Grote beschermde natuurgebieden opzetten is vaak de eerste stap bij rewilding. Zoals de nieuwe nationale parken die onlangs in Wallonië aangekondigd zijn.
Tegelijkertijd moeten we de verbinding tussen natuurgebieden verbeteren. Dat kan door ecoducten over snelwegen te bouwen, kunstmatige dammen te vernietigen om rivieren vrij te laten stromen, of heggen en bosjes te planten en vijvers omringen door riet bijvoorbeeld.
Dankzij open ruimtes en betere verbindingen, hebben natuurlijke processen genoeg ruimte om te bloeien. ‘Natuurlijke processen’ zijn de oneindige interacties tussen planten, dieren en hun omgeving: bestuiving, fotosynthese, begrazing, afbraak, erosie, overstromingen, getijden...
De verbetering in landschappen zorgt ervoor dat soorten zich ook gemakkelijker kunnen verspreiden. Het resultaat? Een grotere genetische variëteit aan planten en dieren. Dat helpt om veerkracht op te bouwen tegen ziekten, opwarming van de aarde, enz.
Rewilding betekent ook het herstellen van het complexe ‘voedselweb’. Het voedselweb, is de verzameling onderling verbonden voedselketens binnen een ecosysteem: van vleesetende roofdieren tot grote planteneters, insecten en zelfs dood hout. Hoe meer soorten een ecosysteem in zijn voedselweb heeft, hoe veerkrachtiger het is.
Praktisch gezien zijn er verschillende manieren om het voedselweb te ondersteunen zoals sleutelsoorten te herintroduceren, de aanwezigheid van dood hout aanmoedigen enz.
Rewilding bestaat uit minimale menselijke tussenkomst van zodra de juiste omstandigheden gecreëerd zijn voor de natuur om zichzelf te regenereren. Dan zou het gebied in staat moeten zijn om praktisch zelfvoorzienend te worden. Een dynamisch landschap met overstromingen, insecteninvasies en meer of minder beboste gebieden in de loop der tijd.
Rewilding gaat niet ten koste van de mens. Integendeel! Het uiteindelijke doel is net een échte harmonie tussen mens en natuur.
De biodiversiteit beschermen heeft niet alleen een onschatbare intrinsieke waarde, maar ook directe voordelen voor de mens zoals regenwater opslaan, koolstof absorberen, overstromingen voorkomen, enz. Dat zijn allemaal functies die een gezonde natuur veel beter kan vervullen dan een aangetaste natuur.
Bij WWF voeren we tal van acties uit om de rivieren en bossen in België te herstellen. En tegen 2030 streven we ambitieuze doelstellingen na, zoals bloeiende populaties van iconische zoogdieren, ten minste drie beschermde gebieden van meer dan 5.000 hectare en connectiviteit tussen alle belangrijke natuurgebieden.